هذا من فضل ربي

یکی از اثرات یتیم نوازی این است که دل انسان نرم و حوایج او برآورده می شود. اثر بعدی پناه دادن به یتیم آن است که خدای متعال عذاب قبر را از انسان می گیرد. به هر حال، انسان مسلمانی که ادعا می کند متخلق به اخلاق حسنه است باید به این ادعا جامه ی عمل بپوشاند و به فکر کودکان یتیم و خانواده های بی سرپرست باشد و به زندگی آنان رسیدگی کند به طوری که وصیت امیرالمومنین در نزدیک شهادت بود. پس باید با روی باز و سرشار از محبت با یتیمان برخورد شود که احساس نکنند پدر یا مادر خود را از دست داده اند.

در بنی اسرائیل زاهدی بود که هفتاد سال در صومعه ای خدا را عبادت می کرد.

بعد از هفتاد سال به پیغمبر آن روزگار وحی آمد که به زاهد بگو عمرت را در عبادت من گذراندی

همان گونه که قول دادم به فضل و رحمت خویش بیامرزمت.

زاهد گفت: من را به فضل و رحمت خویش به بهشت بری؟ پس آن هفتاد سال عبادت چه می شود؟

پروردگار در همان ساعت دردی را به سمت یکی از دندان هایش فرستاد و فریاد آن زاهد به هوا رفت و پیش پیامبر گریه و زاری نمود

و شفا خواست.

وحی آمد: که هفتاد سال عبادت را بده و شفا بگیر. زاهد قبول کرد.

فرمانی آمد از پروردگار کاینات که: آن عبادت های تو در مقابل درد دندان افتاد، چه ماند اینجا به جز فضل و رحمت من.

آيه 26 از سوره شورى اشاره دارد به اينكه؛ نه تنها خداوند دعاى مؤمنان رااجابت مى‏كند، بلكه فضل خود را نيز شامل حالشان مى‏گرداند.
و اجابت مى‏كند كسانى را كه ايمان آوردند و كارهاى درست كردند و از فضل ‏خويش بدانان مى‏دهد و كافران را عذابى سخت هست.
پس آنگاه كه خدا را مى‏خوانى و از او همسرى مى‏طلبى خدا به تو همسروفرزندى مى‏دهد و اگر همسر و فرزند بخواهى به ‏تو همسر و فرزند مى‏دهد وروزى‏و خانه آنها را نيز عطا مى‏كند و هم‏چنين “از فضل خويش آنان را افزونى مى‏دهد"رحمت خدا بسيار گسترده است، هنگامى كه دعايت را مستجاب مى‏كند آنچه را كه ‏مى‏خواهى و نيز چيزى افزون بر آن به تو عطا مى‏فرمايد.

((فضل )) به معناى فزونى و فراوانى و زيادتى است . و معلوم است هرچيزى كه چنين باشد، بر ديگرى كه چنين نيست ، داراى برترى و كمال است . همچنين كسى كه داراى فضل در چيزى باشد، مى تواند از آن چيز به ديگران بدهد و ببخشايد. بنابراين ، فراوانى ، برترى و بخشش ، امورى هستند كه ((فضل )) بر آنها دلالت دارد.